Τόσοι διαφορετικοί...

.....αλλά τόσο ίδιοι.

Αυτό σκέπτομαι κάθε φορά που περιηγούμαι ή στις σελίδες του διαδικτύου ή στο facebook.

Υπάρχουν πάρα πολλοί,κυρίως νέοι,που ενδιαφέρονται για την Ορθόδοξη Εκκλησία και την διδασκαλία της,για την φανερωμένη αλήθεια της πίστεως μας και για όλα αυτά τα οποία επεξηγήθηκαν απο τους μεγάλους Πατέρες. Αλλά και εκείνοι που οδηγήθηκαν απο σύγχρονες οσιακές μορφές ή εξέχουσες θεολογικές παρουσίες ή έντονα εμπειρικά πρόσωπα, ειναι πάρα πολλοί,με ομολογουμένως έντονη παρουσία στο p.c. και στην χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας.

Εδώ μέσα η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και η ανάπτυξη τους , ειναι καθημερινή πραγματικότητα, και η εναλλαγή των τοποθετήσεων τους αυτά που αποδεικνύουν πως οι νέοι μας δεν έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη όπως τους κατηγορούν,πώς έχουν ενδιαφέροντα και αναζητήσεις κυρίως γι αυτά που πολλοί τα θεωρούν ξεπερασμένα και ενασχολήσεις κάποιων άλλων ηλικιών.Εμείς που ασχολούμαστε με την νέα γενιά,γνωρίζουμε πολύ καλά οτι οι νέοι μας,οι ασχολούμενοι με την Εκκλησία μας,ειναι και πολλοί και ενεργά μέλη της έντονα συνειδητοποιημένα.

Αυτό κάνει την Εκκλησία μας να ελπίζει και να θωρεί το μέλλον με την ελπίδα πώς οι μελλοντικές γεννιές θα ειναι το ¨κάτι άλλο¨ σε σχέση με την ίδια και με την κεφαλή Της που ειναι ο ιδιος ο Χριστός μας .

Όλα τα παραπάνω ειναι η πραγματικότητα που την αναγνωρίζουν ολοι εκείνοι που βρίσκονται κοντά καί μέσα σε αυτήν την <απ΄αιώνος φανερούμενη>

Αλλά υπάρχει και μιά άλλη πραγματικότητα που δυστυχώς δεν την πλησιάζουμε εμείς οι ποιμένες της Εκκλησίας και δεν την θεραπεύουμε,γιατί υπάρχει ως νοσηρή κατάσταση σε όλους αυτούς που μας εμπιστεύονται και ελπίζουν σε εμάς και σε αυτά που πρεσβεύουμε.

Και αυτή ειναι η νοσηρή κατάσταση: Αφήνουμε το ποίμνιο μας να δέχεται τις δικές μας ανθρώπινες σκέψεις και απόψεις,τις οποίες καλύπτουμαι με το ένδυμα της δήθεν θεολογίας,χωρίς αποδείξεις απο τον γραπτό λόγο Του Ιερού Ευαγγελίου,τους Πατέρες και μεγάλους ερμηνευτές του,καθώς επίσης και την εμπειρία των σύγχρονων μορφών της πίστεως μας.

Ετσι κάνουμε ένα μεγάλο λάθος το οποίο φαίνεται οτι θα ειναι τραγικό για την συνέχεια αν γρήγορα δεν ιαθεί. Κατασκευάζουμε ενα ποίμνιο βασισμένο οχι στις αιώνιες αλήθειες-τις και δοκιμασμένες-αλλά σε αυτά που η ανόητη και όχι δοκιμασμένη κεφαλή μας κατεβάζει.

Δημιουργούμε μέλη της Εκκλησίας που φαίνονται με την πρώτη ματιά ως αντίπαλα,ζώντας στην ίδια εκκλησία,κοινωνόντας εκ του ιδίου Ποτηρίου,λειτουργημένοι στον ίδιο πολλές φορές ναό,αλλά έχοντας διαφορετικές θέσεις και απόψεις απ΄αυτές που η μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία έχει.

Οχι βέβαια στο δόγμα αλλά στίς διαφορετικές προσεγγίσεις ενός θέματος που δείχνουν αγγειλώσεις και προσκολλήσεις.....γιατί ο πνευματικός μου αυτά μου λέει...

Βέβαια πολλές φορές η διαφορετική γνώμη ειναι και διαφορετική οδός σωτηρίας που έχει όμως το ίδιο αποτέλεσμα την εύρεση της αλήθειας και την εγκόλπωση της.

Αν έτσι συμβαίνει έχει καλώς ,αλλά τις περισσότερες φορές ειναι αυτά που παραπάνω περιέγραψα.

Για ένα θέμα που γνωρίζουμε τις θέσεις των πατέρων και ειναι αποκρυσταλωμένη η αλήθεια περιπλανόμαστε και ταλανιζόμαστε σε ενα πέλαγος αλλων τοποθετήσεων με αποτέλεσμα να χανόμαστε και να χάνουμε την οδό της σωτηρίας μας.Να κάνουμε ψυχές ράκη και προβληματικές γιατί εμείς δεν κάναμε το αυτονόητο,να μελετήσουμε για να διδάξουμε,να φωτισθούμε για να φωτίσουμε,να φύγουμε απο την βεβαιότητα των λόγων μας και με την ταπεινότητα του φρονήματος μας να οδηγηθούμε στην εμπειρία των Αγίων μας του βίου τους και των λόγων τους.

Ας θεραπεύσουμε αυτήν την νοσηρή κατάσταση για να μην θρηνήσουμε κάποτε θύματα της αλογίας μας που προέρχεται απο τον αθεολόγητο λόγο μας και για να γινόμαστε τόσο ίδιοι όσο διαφορετικοί και αν είμαστε.