π. Αναστάσιος Μπαστούνης

04 Νοεμβρίου 2008

Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ



Πόσο στα αλήθεια κοστολογείται σήμερα η ανθρώπινη αξιοπρέπεια; διακόσιες χιλιάδες ευρώ ειναι άραγε αρκετές για να την εξαγοράσουν; το οτι οι πιο μύχιοι δρόμοι του μυαλού εκτίθενται ανεπανόρθωτα και γίνονται βορά στο φιλοθεάμον κοινό, μπορεί να θεωρείται γεγονός άνευ ουσιαστικής σημασίας; Είναι δυνατόν κανείς να μοιράζεται αυστηρώς προσωπικές στιγμές της ζωής του μ'ένα άγνωστο κι απρόσωπο πλήθος τηλεθεατών, πληγώνοντας συχνα μάλιστα κατά τρόπο άκομψο και σκληρό, τους δικούς του ανθρώπους; Κι όμως η πρακτική των reality εκπομπών της τηλεόρασης αποδεικνύει πως κάτι τέτοιο οχι μόνο μπορεί να συμβεί, αλλά ήδη συμβαίνει, λαμβάνοντας όλο και πιό άγριες διαστάσεις απο καιρό σε καιρό!

Ανθρωποι νεαρής ηλικίας-ως επι το πλείστον-προκειμένου να "εξασφαλίσουν" το μέλλον τους ξεπουλούν ελαφρά τη καρδία τον εαυτό τους, την αξιοπρέπεια. τις στιγμές και τα όνειρα τους, έναντι πινακίου φακής, επι της ουσίας... Πόσοι απο αυτούς άραγε δεν είχαν απορρίψει στο παρελθόν το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως προφασιζόμενοι διάφορες αστήρικτες και πολλές φορές αστείες δικαιολογίες του τύπου: " Δεν μετανοιώνω για τίποτα, αλλά έστω οτι είχα κάτι για να μετανοιώσω...γιατί να πάω στον παπά; τι παρα πάνω μπορεί να μου προσφέρει απο το να τα πω απ ευθείας στον Θεό; και εάν ο παπάς με κρίνει; και εάν αποκαλύψει όσα του εμπιστεύτηκα;

Αγνοούν και περιφρονούν αυτοί οι άνθρωποι την έννοια και το μεγαλείο του μυστηρίου κατα το οποίο ο ιερέας γίνεται αγωγός ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό και μέσα απο την ταπείνωση, την μετάνοια και την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος αίρει την αμαρτία, συγχωρεί και καθοδηγεί τον άνθρωπο, την εικόνα του Θεού, πρός την πορεία εκείνη που ως τελικό στόχο έχει το καθ' ομοίωση με τον Δημιουργό, δηλαδή τον Αγιασμό.
Κι ενώ λοιπόν όλη αυτή η θαυμαστή και θαυματουργική διαδικασία της Ιεράς Εξομολογήσεως ελάχιστα αφορούσε ή συγκινούσε μέχρι προ ολίγου πολλούς από τους σύγχρονους "μοντέρνους" ανθρώπους, αυτοί οι ίδιοι βρίσκονται ξαφνικά να "εξομολογούνται" σε αγνώστους τις πιο κρυφές και προσωπικές τους εμπειρίες, έχοντας ως κοινό όχι μόνο τους οικείους τους, αλλά και πλήθος τηλεθεατών που με τα αδηφάγα βλέμματα τους ξεγυμνώνουν τις σκέψεις, τις στιγμές, τις ζωές των "μονομάχων" στον αέρα. Η Ρωμαική αρένα σε όλο της το μεγαλείο! Το αίμα μόνο λείπει για να ολοκληρώσει το θέαμα και να κάνει την βραδιά ακόμα πιο ερεθιστική και απολαυστική... Αλλά που θα πάει; θα έρθει και αυτό! Κάποια στιγμή που οι αποκαλύψεις θα φτάσουν στο αποκορύφωμα τους, ποιος θα εγγυηθεί ότι ο απατημένος, ο χλευασμένος, ο ατιμωμένος δεν θα βάψει τα χέρια του με αυτό; Άλλωστε στις αντίστοιχες εκπομπές του εξωτερικού κάτι ανάλογο έχει ήδη συμβεί. Πολύ περισσότερο εφόσον τα "νούμερα" τηλεθέασης και το χρηματικό κίνητρο εκπορνεύουν το πρόσωπο, ξεπουλώντας το και μετατρέποντας το σε περίγελο, έτοιμο να βγάλει στην φόρα ό,τι πιο ιδιαίτερο ή ιερό έχει βιώσει με μόνο γνώμονα το κέρδος.

Όσο για την αλήθεια... αυτή παύει να έχει αξία από την στιγμή που αποκαλύπτεται με μόνο στόχο τις 200.000 Ευρώ και με τίμημα, έστω και εκούσια, το βασικότερο ανθρώπινο δικαίωμα: την αξιοπρέπεια και την ιδιωτικότητα της προσωπικής ζωής. Τότε είναι που η στιγμής της αλήθειας μετατρέπεται σε αρχή του τέλους της προσωπικής υπόστασης και το σκηνικό αλλάζει, το πλήθος κραυγάζει, ζητώντας ακόμη περισσότερο "θέαμα", μεταμορφούμενο σε σαδιστή ηδονοβλεψία που όσο πιο μεγαλή αγωνία διακρίνει στην όψη του παίκτη, τόσο περισσότερο ευχαριστιέται... και θέλει και άλλο...κι ο εφιάλτης αρχίζει...


ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ:


Ποια η δική μας στάση σε αυτό το αίσχος; Να αηδιάσουμε επιτέλους με την κατάντια αυτών που διαμορφώνουν αλλά και βιάζουν συνειδήσεις από την τηλεόραση, να κλείσουμε την τηλεόραση επιδεικτικά και να τους επιστρέψουμε ως άχρηστα τα σκουπίδια που μας πλασσάρουν. Ας κρατήσουμε από την τηλεόραση μόνο αυτό που αξίζει και τους υπόλοιπους τηλεπτικούς σταθμούς ας τους οδηγήσουμε στο μαρασμό! Γένοιτο

2 Comments:

  • Καλησπέρα σας Πάτερ Αναστάσιε.

    Έχετε δίκιο σε αυτά που λέτε, αλλά δε συμφωνώ με το τελευταίο που είπατε: "Ας κρατήσουμε από την τηλεόραση μόνο αυτό που αξίζει και τους υπόλοιπους τηλεοπτικούς σταθμούς ας τους οδηγήσουμε στο μαρασμό!"



    Νομίζω, ότι αυτό δεν γίνεται. Ή θα την πετάξουμε τελείως, ή θα την έχουμε, και κάθε λίγο και λιγάκι, θα την ανοίγουμε να δούμε τι έχει. Και αφού δούμε αυτό για το οποίο την ανοίξαμε, έ, μετά να μην δούμε και τι έχουν και τα άλλα κανάλια; Κι αν έχουν σκουπίδια, έ, να μην δούμε μετά και λίγο από τα σκουπίδια, έτσι, από περιέργεια; Και πάει λέγοντας...

    Η τηλεόραση έχει κάτι το μαγικό πάνω της και εθίζει. Είναι όπως τα ναρκωτικά. Ύπουλη. Στην αρχή λες είμαι δυνατός, θα βλέπω μόνο όσα αξίζουν. Μετά, σιγά σιγά, εθίζεσαι και βλέπεις και τα σκουπίδια.

    Γι' αυτό άλλωστε και οι περισσότεροι από μας έχουμε εθιστεί. Και δεν μπορούμε ούτε μία ολόκληρη μέρα να την αφήσουμε κλειστή.

    Και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία των ανθρώπων που έχουν την ευθύνη της καθοδήγησής μας. Η νοοτροπία: "Να επιλέγετε τα καλά προγράμματα από την τηλεόραση και να μην βλέπετε τα κακά". Αυτό το έχω ακούσει και από Ιερέα στο ραδιόφωνο ως συμβουλή σε γονείς για τα παιδιά τους. Το έχω διαβάσει και σε ένα βιβλίο για την τηλεόραση ενός καθηγητή Πανεπιστημίου. Η ίδια νοοτροπία. Λες και όλοι έχουν πάει στο ίδιο σχολείο.

    Ο Χριστός είπε: "Ου δύναστε δυσί κυρίοις δουλεύειν". Αν και εννοούσε το χρήμα, αυτό έχει εφαρμογή και εδώ.

    Βλέποντας τηλεόραση δίνουμε δικαιώματα στον διάβολο. Αυτός βλέπει ότι δεν είμαστε πνευματικοί ακόμα και μας πειράζει: "Μια και την άνοιξες, δεν βλέπεις κι αυτό! Δεν βλέπεις κι εκείνο! Ε, κάτσε να δεις και το άλλο! Μεγάλε! Τα βλέπεις όλα και δεν έπαθες τίποτα! Δυνατέ! Ορίστε! Τι έπαθες; Να την ξανανοίξεις και αύριο!" Και γίνεται έτσι συνήθεια. Εθισμός.

    Η τηλεόραση είναι πολύ ύπουλη. Σε λίγο χρόνο και χωρίς πολύ κόπο σου γκρεμίζει ότι έχεις χτίσει με πολύ κόπο και σε πολύ χρόνο. Αν ας πούμε έχεις πνευματική μελέτη καιρό και μετά πεις: "έ δε βαριέσαι, ας δω και λίγο τηλεόραση τώρα που έχει κάτι που μου κίνησε την περιέργεια", ο λίγος αυτός χρόνος που θα δεις είναι αρκετός για τον διάβολο που μόλις του έδωσες δικαίωμα για να σε αποπροσανατολίσει, να σε κάνει να ξεχάσεις όσα έχεις διαβάσει, και να σου κλέψει όσα είχες αποκτήσει από την πνευματική μελέτη. Κι όλα αυτά επειδή η τηλεόραση έχει κάτι το μαγικό. Υπνωτίζει και αποβλακώνει.

    Γι' άλλωστε και τα κηρύγματα τις Κυριακές στις Εκκλησίες, συνήθως από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν. Γιατί μετά που πάμε στο σπίτι ανοίγουμε την τηλεόραση να δούμε καμιά εκπομπή, καμιά ταινία, ειδήσεις, ή ποδόσφαιρο. Και βλέπεις τους Ιερείς να κοπιάζουν να κηρύξουν, να μας φωτίσουν και λένε, λένε, λένε...Και ένα δεν λένε:

    "Πετάξτε την τηλεόραση έξω από το σπίτι σας. Ό,τι και να σας πούμε, αν έχετε τηλεόραση, μάταια κοπιάζουμε".

    Ξεχάσανε φαίνεται τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο που τους έλεγε: "Μην πηγαίνετε στα θέατρα, γιατί μάταια κοπιάζω. Όσα εγώ οικοδομώ με τους λόγους μου, εσείς τα γκρεμίζετε πηγαίνοντας στα θέατρα".

    Ξεχάσανε φαίνεται τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό που είχε προφητέψει: "Θά 'ρθει καιρός που ο διάβολος θα στήσει τα κέρατά του στα κεραμίδια". Αρκεί να δείτε τις ταράτσες των πολυκατοικιών και τις στέγες των σπιτιών και θα δείτε τα κέρατα.

    Και μετά ακούω τους Ιερείς και απορούνε, πώς χάλασε ο κόσμος, πώς γίνανε τα παιδιά και οι νέοι έτσι! Πώς γίναμε όλοι έτσι ακατήχητοι!Και απορούν και απορούν και άκρη δεν βγάζουν.

    Ξεχάσανε φαίνεται αυτό που είπε ο Χριστός: "Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά, ενός δε έστι χρεία".

    Μας κατήχησε όλους μας η τηλεόραση. Μας κατήχησαν τα είδωλα της τηλεόρασης. Γίναμε ειδωλολάτρες. Και μετά πάμε και στην Εκκλησία. Γίναμε χλιαροί Χριστιανοί. Ποιόν κοροϊδεύουμε; Πάντως όχι τον Ύψιστο. Ούτε τον διάβολο, γιατί μας δουλεύει ψιλό γαζί. Κοροιδεύουμε τον εαυτό μας.

    Όταν θα καταλάβουν οι Ιερείς μας ότι μιλάμε για τις ψυχές μας εδώ πέρα. Ότι δεν παίζουμε με τον αέρα. Ότι μας δουλεύει ο διάβολος όλους. Τότε θα δούμε καλύτερες μέρες.



    Απ' ό,τι φαίνεται θα πάω σε βαθιά κόλαση και θα με περιμένει πολύ ξύλο, γιατί δεν φτάνει τόσες αμαρτίες που έχω κάνει, κάνω και το διδάσκαλο. Ωστόσο, δεν ξέρω τι σας μαθαίνουν στις θεολογικές σχολές που πάτε εσείς οι Ιερείς, αλλά εγώ πάω σε μια σχολή που δεν έχετε πάει εσείς. Λέγεται σχολή της αμαρτίας του διαβόλου.

    Σας παρακαλώ, πάτερ Αναστάσιε, εύχεστε να μην μείνω αιώνιος φοιτητής.

    By Anonymous Ανώνυμος, at 5:27 μ.μ.  

  • Πατερ μου ο Θεος να σας ευλογει.Δωστε μου το ιμεηλ σας.]

    By Anonymous Ανώνυμος, at 10:07 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home